Avondgebed

Het avondgebed van de Kerk, ook de vespers genoemd, wordt door religieuzen, priesters en diakens gebeden als een dienst aan het Godsvolk.

Overal wordt de tijd die wij ontvangen geheiligd door dit eeuwenoude gebed met wortels in het Oude Verbond. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft naast inhoudelijke vernieuwingen aan dit gebed opdat het waarachtiger zou klinken en beter zou aansluiten bij onze tijd, ook gevraagd om dit gebed terug te schenken aan alle gelovigen.

Immers, aanvankelijk werd dit heiligen van de tijd (vandaar Getijdengebed) gebeden door alle gedoopten samen en niet enkel door de clerici. Sedert september 2016 bidden we het avondgebed op zondag in de basiliek. De gemeenschap in oprichting van de Oratorianen zingt samen met talrijke aanwezigen de lof Gods om 17u.

Het is voor velen een ontdekking van de rijkdom van het psalmgebed, maar ook van de weelde die uitgaat van het samen zingend bidden. We dragen elkaar en de hele kerkgemeenschap in dit mooie avondgebed.

Het is bovendien verrijkend om de vespers te zingen in een mariaal bedevaartsoord. Het hoogtepunt van dit gebed is het zingen van de Lofzang van Maria, het Magnificat.

Aan het einde eren we haar met een Myriahymne die telkens aangepast wordt aan de liturgische tijd. Wij zingen en bidden met Maria, haar hart en het onze worden groot van vreugde!